Albert szykuje się do przedszkola.
- Jesteś gotowy? - woła tata z kuchni.
- Jeszcze tylko sweter - mĂłwi Albert i bierze sweter z krzesła.
O, tu leży bluzka Lisy! Lisa to lalka Alberta.
Ona też się przecież musi ubrać!
- Albercie, idziesz? - woła znowu tata.
- Tak, tylko jeszcze...
[fragment książki]
Albert Albertson, ktĂłry w Szwecji nazywa się Alfons Aberg, w Niemczech - Willi Wiberg, a w Finlandii - Mikko Mallikas, to zwyczajny chłopiec, w ktĂłrym dzieci rozpoznają swoje zachowania i emocje - radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach.

Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok.

Książka przede wszystkim dla nastolatkĂłw zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości.

To także książka dla wszystkich tych, ktĂłrzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni.

Anna HĂśglund słowem i obrazem dotyka tego, co w człowieku najbardziej ukryte, zranione. Nie boi się nazwać trudnych emocji, ale też pokazuje, że nie muszą być one ostateczne. Trzynastoletni narrator tej książki ma poczucie, że każdy jest dla siebie największym wrogiem, ale z biegiem czasu odkrywa, że jeśli wszystko jest jednocześnie swoim przeciwieństwem, to każdy może być też dla siebie najlepszym przyjacielem.